แรงเงา 2
ตอนที่ 4
เจนภพโกรธมากที่นพนภาทำให้ต้อมสติแตกเอ็ดลั่น
“เห็นไหม...อาการลูกมันเป็นยังไง ผมถึงให้คุณคุยกับยัยต้อมไม่ได้ คุณมันขาดสติแล้วจะทำให้ลูกเสียสติเหมือนคุณ อย่ามายุ่งกับลูกอีก ถ้ายัยต้อมไม่หายสิ่งที่คุณคิดมันจะเป็นเรื่องจริง...ผมจะหย่าจากคุณวันนี้พรุ่งนี้เลย!”
จบคำก็ตัดสาย ทิ้งนพนภาให้ถือหูค้าง ต้องได้ยินทุกอย่าง อดบ่นแม่ไม่ได้ที่ใจแคบและไม่มีเหตุผล นพนภาทนรับความจริงไม่ได้ แหวลูกสาวคนโตเสียงเขียว หวังกลบเกลื่อนอาการเสียหน้าของตนเอง
“ทำไมฉันต้องฟังพ่อแก พ่อแกมันคนโกหก เล่นชู้กับนังเมียน้อยจนลูกมันเห็นเต็มตามันถึงเอามาพูด”
“แม่ไปฟังยัยต้อมทำไม ยัยต้อมป่วยทางจิตนะคะแม่ แล้วสาเหตุก็มาจากแม่นั่นแหละ!”
ต้องโต้อย่างอดรนทนไม่ไหวก่อนผละไป ทิ้งนพนภาให้อาละวาดพังข้าวของเหมือนที่เคยทำเมื่อหลายปีก่อน ก่อนทรุดฮวบ มีอาการเกร็งเหมือนจะชักจนต่อต้องเรียกรถพยาบาลมารับตัว...
ooooooo
วีกิจรับฟังเรื่องราวทั้งหมดจากมุนินทร์แล้วโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ดีใจที่แฟนสาวมีจิตใจงดงามอย่างที่คิด กระนั้นก็อดไม่ได้จะช่วยแก้ต่างข้อกล่าวหาของนพนภาให้เธอ
“เรากลับไปหาอานภาอีกดีไหม แล้วเล่าทุกอย่างให้อาฟัง”
“อย่าเลยค่ะ...ตอนนี้ฉันขอถอยห่างจากเธอให้มากที่สุด อีกอย่าง...ก็เป็นเรื่องดีด้วยที่เธอจะไม่เข้ามาเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายคุณแล้วยอมจ่ายแม่ฉันตั้งสามล้านน่ะเป็นเรื่องไร้สติที่สุดเลย...เราแต่งกันจนๆน่ะดีสุดแล้ว”
“ตามนั้นครับ...แต่ต่อไปนี้ผมขอสักเรื่องนะนิน...เราไม่ควรมีความลับต่อกัน ยิ่งแต่งงานแล้วยิ่งต้องไม่มีใหญ่เลย เพราะเราคือคนคนเดียวกันแล้ว เราต้องรับรู้กันทุกเรื่อง”
มุนินทร์รับปากด้วยความเต็มใจ และเรื่องแรกที่ว่าที่บ่าวสาวต้องช่วยกันเคลียร์คือแผนชั่วของรัชนกที่ไม่ยอมจบจนกว่าจะจับได้คาหนังคาเขา ไหนจะเรื่องประพงษ์โจทย์เก่าของนพนภาที่ต้องเพิ่งโทร.บอกว่าก่อเรื่องปลุกปั่นจนนพนภาเชื่อสนิทว่ามุนินทร์เป็นชู้กับเจนภพ
นพนภานอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ฟื้นมาก็ร้องบอกนภางค์จะกลับบ้าน นภางค์ไม่ยอมเพราะอาการลูกสาวไม่น่าไว้ใจก่อนซักไซ้ลูกสาวเรื่องประพงษ์ที่เพิ่งรู้จากต้อง
ต้องไม่ยี่หระสายตาตำหนิของแม่ โพล่งอย่างไม่ไว้หน้าว่าตัดสินใจบอกนภางค์เพราะไม่ไว้ใจประพงษ์
“แต่ฉันไม่เชื่อว่าเรื่องทั้งหมดมาจากยัยรัชนก...มันจะมาแค้นอะไรฉัน ไม่ได้สร้างเวรสร้างกรรมกับมันสักหน่อย”
“แล้วที่ชีก่อคดีไว้ที่กระทรวงจนหายนะกันไปทั่วก็ไม่เห็นว่าชีแค้นใครส่วนตัวนี่คะ คนประเภทนี้โรคจิตค่ะ ...เห็นความหายนะของคนอื่นเป็นความสนุกและถ้าพวกเราไม่มีสติ เราจะตกเป็นเหยื่อนังคนนี้กันอีกครั้ง”
